Sabah erkenden kalktım, ufak bir kahvaltı sonrası hastaneye doğru yola koyuldum. Yürüyerek 10 dakikada varabiliyordum. Sabah toplantısı saat 7.45’te başlıyordu. Almanya’da tüm hastanelerde sabah toplantısı yapılır, nöbetçi nöbette yatırdığı hastaları ve nöbette olan önemli olayları anlatır, iş bölümü yapılır, sonra herkes görev yerine giderdi. Ben de kısaca kendimi tanıttım. O gün doğum servisinde bir asistan... Continue Reading →

Hayallerimin hastanesine görüşmeye gittim. Şef çok zarif ve güler yüzlü biriydi. İlk sorular kolaydı, ‘ne kadar zamandır buradasınız, ileride Almanya’da çalışmayı istiyor musunuz, daha önce nasıl hastanelerde çalıştınız, tecrübeleriniz neler?’ gibi cevapları açık ve net olan sorulardı. Cevaplanması çok zor bir soru vardı ki, o da ‘neden Almanya’ya geldiniz?’ idi. Çünkü mesleğimi olması gerektiği gibi,... Continue Reading →

Aybike ile Miray gittikten sonra biraz daha toplamıştım kendimi. Önümde çözmem gereken bir sorun daha vardı. Vizem ekimde bitiyordu ve uzatmak için şimdiden randevu almalıydım. Ayrıca bir an önce B2 sertifikası almam ve FSP için başvurmam gerekiyordu. Çözülmesi gereken problemleri çözebilecek güce kavuşmuştum. Goethe’de aldığım 1 aylık eğitim sonrası, konuşma kompleksim biraz kırılmış, 3-5 cümle... Continue Reading →

Evimi sonunda bulmuştum, ama kurs hala berbat gidiyordu. En azından sabit evimi bulduğum gibi yapmak istediğim bir şey vardı. Benden yaklaşık 600km uzakta olan amcamı, kuzenimi ve İstanbul’da at çiftliğinden tanıdığım Petra’yı ziyaret etmek istiyordum. Bu evsizlik ve belirsizlik süreci beni çok yormuş, bir hafta sonu için de olsa eskiden tanıdığım ve güvendiğim insanlarla vakit... Continue Reading →

Ablamların ziyareti sonrası çözülmesi gereken bir problem daha vardı. Mart ayında kalacak yerim de hazırdı, 5 gün hariç. Bahsettiğim 5 gün içinde Düsseldorf’ta büyük bir kongre vardı ve çoktan bütün oteller tutulmuştu. Ne otel, ne de Airbnb aracılığıyla köpekle kalabileceğim bir yer bulamıyorduk. İki ihtimal vardı, ya kuzenime rica edecek ve 5 gün onlarda konaklayacaktım,... Continue Reading →

Buraya kadar yazdıklarımı okuyabildiyseniz, bu kadın köpekle kafayı bozmuş diyebilirsiniz. Hiç umurumda değil, çünkü ben hayvan veya insan canlıların hayatımda ne ifade ettiğine göre sınıflamayı öğrendim. Kimisinin sadece köpek diye nitelendirdiği canlı benim en yakın arkadaşımdı ve arkadaşlar yarı yolda bırakılmazlardı. Ertesi gün yanıma küçük bir valiz, Alex ve Alex’in yatağını alarak evden ayrıldım. Sırtımdaki... Continue Reading →

Arkadaşımın bana ‘dile odaklan, iyi öğren’ demesinin nedenini bu zorlu geçen haftada anlamıştım. Ortaokulda Almanca eğitimi almıştım. Haftada iki saat ders görüyorduk, tahminen A2- B1 seviyesine kadar gelebiliyorduk. Almanya’ya gelmeye karar vermemle beraber internet üstünde uygulamalarla ve az sayıda da özel ders alarak 12-15 yaş arası öğrendiğim Almancayı hatırlamaya çalışıyordum. Kısa bir zamanda iyi yol... Continue Reading →

Bu hikaye çoook uzun sürecek. Kimsenin sonuna kadar okuyabileceğini düşünmüyorum, ama umurumda değil, keyfiniz bilir. Almanya’da daha önce bildiğim fakat hayatımda bir türlü uygulayamadığım bir şey öğrendim. Bencil olmayı… Bu yazıyı sadece kendim için yazıyorum. Hikaye’nin başlangıcı tam nerede ben de bilmiyorum ama, biz sağlıkçıların yurtdışına gidenlere özendiği, herkesin Almanya’da, Amerika’da yaşamak istediği bir gerçektir,... Continue Reading →