Güzel Türkiye’min en acı sorunlarından birisidir cinsel istismar. Türkiye Cumhuriyeti yasalarına göre kişi 18 yaş altında (yani reşit olmadan) evlenemez, kendi rızası olması durumunda bu sınır 17 yaştır, kendi rızası ve ailenin onamı olduğunda bu yaş 16’ya kadar düşer. Daha erken yaşta evlilik resmi makamlarca yapılamaz ama maalesef imam nikahı için durum biraz daha farklıdır.
Peki bir çocuk ne zaman fiziksel olarak kadınsal özellikler kazanır? Aslında puberte dediğimiz bu dönem bir geçiş sürecidir. Vücudun kadınlık hormonlarını daha fazla salgılamaya başlamasıyla vücut şeklinin değişmesi ve cinsel organların olgunlaşarak doğurganlık kabiliyetini kazanması şeklinde özetlenebilir. Bu sürecin bir yerinde çocuk adet görmeye başlar ve toplulumuzda genç kız (bazı kesimlerde kadın) olarak kabul edilir. Peki bu çocuk dediğimiz kişi ne zaman psikolojik olarak kadınsal özellikler kazanır?
Türkiye’de yaklaşık 3,5 sene Kadın hastalıkları ve doğum uzmanı olarak çalıştım. Bu sürenin 2 senesini doğu anadolu bölgesinde yaklaşık 90.000 nüfuslu bir ilçede geçirdim. 2 sene içinde binlerce hasta muayene ettim. hastalarımın çoğu Türkçe bilmiyordu, sekreterimin çevirmenliği sayesinde hastalar ile konuşabiliyordum. Belli yaşın üstündeki hastaların Türkçe bilmiyor olmasını gayet iyi anlayabiliyordum, onların çocukluk döneminde belki her köyde okul yoktu, okula gidemedikleri için de Türkçe öğrenemiyorlardı. Aile içinde de Kürtçe konuşulduğu için öğrenmeye ihtiyaçları yoktu muhtemelen. Ama 20-25 yaş altındaki hastaların Türkçe bilmiyor olmasını aklım almıyordu. Birincisi hemen hemen her köyde bir okul vardı. Ufak bir örnek vermem gerekirse; çalıştığım ilçede toplam 9 doktor hizmet veriyorduk, ama yaklaşık 3.000 öğretmen vardı. İkincisi bu memlekette ilköğretim zorunlu değil miydi? Sekreterim aracılığıyla sorardım, ‘okula gitmedin mi? neden gitmedin?’ , ‘göndermediler hocam’ derlerdi, göndermediler… Ne yapmalıydım, kime söylenirdi, suçtu aslında çocuğunu eğitimden mahrum bırakmak ama iş işten geçmiş, o kız çoktan evlendirilmiş, zaten de gebe olduğu için karşımda olurdu. Zaten başka sebeple kadın doğum doktoruna gelmesine de gerek yoktu. En azından oradaki bakış açısı maalesef böyleydi. Koruyucu sağlık hekimliği, rutin jinekoloji muayenesi maalesef çok çeşitli sebeplerden aktif olamıyordu. Her hastanın merkeze gitme şansı yoktu, gitse de muayene sırası almasına imkan yoktu. Yaşadığı ülkenin dilini bilmeyen bir kadının kendini savunması, haklarını araması çok zordur. Ne televizyonldaki haberi anlar, ne ülkenin durumundan. Anladığı, ona anlatılan kadardır. Halk eğitim kurslarına git, dil öğren derdim ama boşa konuşurdum belki. Olsun hiç vazgeçmedim, demeye devam ettim. Yüz kişiden biri belki beni dinlerdi… Çünkü kadınlar mutlaka Türkçe bilmeliydi, konuşabilmeliydi… Ama orda bunlardan çok daha büyük bir problem vardı… Yüzlerce 18 yaş altı imam nikahlı hastam oldu. Hepsi için adli rapor tuttum, jandarmayı çağırdım. Hepsi ‘hocam ben severek evlendim’ dedi. kocasını sevmesi ya da sevmemesi konumuz değildi. Resmi nikahın yoksa ve 18 yaşın altındaysan bu hukuki bir sorundu ve bu Türkiye Cumhuriyeti yasalarına göre değerlendirilir, eğer bir zorlama durumu varsa da damat kişi cezalandırılırdı. Ama bu hukukun çözeceği bir problemdi, benim değil. Ben durumu bildirmekle yükümlüydüm ve eğer varsa hastanın tıbbi ve psikolojik sıkıntılarını gidermekti görevim. Ama her yeni gelen 18 yaş altı gelinde içim cız ederdi. İnsan ebeveynini seçemez, doğacağı coğrafyayı da. Başta çok kızıp sinirlendiğim bu durum kısa sürede yerini empatiye bıraktı. Karşımda Türkçe bilmeyen, 17 yaşındaki gebe çocukla, muayene masasının diğer tarafında duran Ben’i ayıran tek fark vardı. Şans… Belki okusaydı nobel ödülü alacaktı, belki zekası benden kat ve kat keskindi. Ama henüz çocukken, anne olma yolundaydı ve doğduğu coğrafya onun kaderiydi..
Daha sonra bir başka şehire tayin istedim ve orda çalışmaya başladım. Batıda gayet sakin ve huzurlu biryerdi. Bir gün poliklinikteyken bir hasta geldi. Hasta yanlış hatırlamıyorsan İranlı veya Suriyeliydi ve 15,5 yaşındaydı. Yine terüman aracılığıyla şikayetini sordum, kaşıntım var dedi. 18 yaş altında kaşıntı bizim için alarme edici bir şikayettir, acaba istismara mı maruz kalıyordu? Ben tercüman aracılığıyla konuşmaya çalışırken çocuğun çoktan evlendirilmiş olduğunu öğrendim. Muayenesini yaptım ve hemen sosyal hizmetler uzmanını çağırdım. Bu konuyu çok detaylandırmak istemiyorum ama hastaya polise ifade vermesi gerektiğini anlatmak sosyal hizmetler uzmanı ile konuşmaktan daha kolay oldu. ‘Hocam geldiği ülkede yasalar izin veriyor ne gerek var ki polise falan’. Sırtımda aşağı döktüğüm teri anlatamam. Evet hollandada da homoseksüel evliliğe izin veriliyor, ya da uyuşturucu kullanımına, ama Türkiye’de yasak. Biz Türkiye cumhuriyeti çatışı altında yaşıyoruz ve bu hasta da şu anda bu yasalara tabiidir özetini anlatabilmem bayağı bir vaktimi aldı.
Eee naapalım yani? Niye anlattın ki sen şimdi bunları? Biliyor musunuz acaba o kadın doğum muayenelerinde kapalı kapılar ardında yapılan konuşmaları? Bu çocuk gelinlerin ileriki hayatlarında neler yaşadığını, nasıl travmalara maruz kaldığını, nasıl bir psikoloji içinde olduğunu? İlk gece kanaması diye kaç kadının kan kaybından ölmek üzereyken hastanelere geldiğini? Kaç kadının erişkin yaşlardayken bile çok ciddi cinsel sorunlar yaşadığını?
Cinsellik kadın ve erkek arasındaki çok özel bir bağdır, her iki tarafın isteği ve rızası ile gerçekleşir. Sağlıklı bir ilişki için mutlak sağlıklı bir cinsel yaşam gerekir ve çiflerin ilişkisini kuvvetlendirir. Rızanın olmadığı durumda adı tecavüzdür, eğer tam cinsel birleşme gerçekleşmedi ama kadın kişi bu davranışlara maruz kaldı veya zorlandıysa da adı taciz- istismardır. Kadın sığınma evlerinde ne acı hikayeler vardır. Kadın sığınma evindekler yine şanslıdır çünkü bir şekilde kendini oraya atabilmiştir. Bu buzdağının görünen kısmıdır. Ya buna cesaret edemeyenler, yıllarca susup kaderini kabul edenler. Tecavüz kavramı bazen halk tarafından yanlış anlaşılıyor, yani tecavüz diyince sanki sadece tanımadığı ya da kocası dışında biriyle zorla cinsel ilişki yaşamak gibi anlaşılıyor. Maalesef kocalar da tecavüz ediyor. Kadının reddettiği her cinsel ilişki girişimi tecavüzdür. Açık net.
Toplumun en küçük birimi ailedir. Peki aile içi yaşananlar? Kayınpeder, enişte, erkek kardeş hatta bazen baba. Hepimiz zaman zaman gazetelerde benzer haberler gördük. Bir kadına, hele çocuk yaşta bir kadına taciz ve tecavüzün affedilir olması mümkün değildir. Bunu yaşayan bir kadın asla ve asla eskisi gibi olamaz, güven duygusunu kaybeder, sağlıklı ilişkiler kurmakta zorlanır. Bu travmayı atlatmak bir kadın için çok ağırdır ve etkileri bazen tüm yaşamı boyunca devam eder. Kimisi hayata küser, kimisi kendi canına kıyar, ama hasarsız atlatan çok nadirdir. Bunun için de ciddi psikolojik destek gerekir. Çocuk istismarı ise bu yazdıklarımın kat ve kat üstünde bir travmaya sebebiyet verir. Yani erkek kişinin dayanamayıp, kendi iki dakikalık tatmin duygusu için karşı tarafa yaptığı eziyetin yankıları ömrü boyunca devam eder. Bazen de mini etek giymişti, geç saatte sokakta ne işi vardı gibi sözde hafifletici ya da tahrik edici unsurlar öne sürülür bu işten sıyrılmak için. Afedersiniz beyler! Sokağa çıkma yasağı olmadığı sürece her cinsiyetin istediği saatte dışarıda bulunma özgürlüğü ve istediği kıyafeti giyme özgürlüğü vardır. Siz donunuza sahip çıkacaksınız. Nokta.
Sonuç: Şimdi biz kadın doğumcuların, psikiyatristlerin, psikologların ve sosyal hizmetler uzmanlarının emekleri ne olacak? Yıllarca uğraşıp emek ettiğimiz, psikolojisini düzeltip terar normal bir hayat sürmeleri için elimizden geleni yaptığımız hastalarımızın failleri tekrar topluma mı karışacak? El kadar çocukları taciz edenler sokaklarda mı dolaşacak?
Tek soru: Neden?
Cinsel istismarın, tecavüzün ve cocuk istismarının affı yoktur, olamaz, olmamalıdır!!! Nokta.
Dr. Gökçe Yılmaz 
Bir Cevap Yazın