ARTVİN YOLCUSU KALMASIN – İkinci Bölüm

Arsiyan Yaylası – Balık Gölü

Sabah kahvaltı sonrası otelden de gezilecek yerler önerisi alıp zaten otelimizin de bulunduğu Kocabey Yaylası’nı biraz gezmeye çıktık. Kısa bir fotoğraf çekimi sonrası Ardahan il sınırına gittik. Bu yol beni gerçekten çok etkiledi. Sanki gerçek bir çizgi varmış gibi coğrafi bölgelerin farklı özelliklerinin aynı kadraja sığdığını gördüm.  İki sıradağ arasında sağımda Karadeniz’in yemyeşil bitki örtüsü ile kaplı bir dağ yamacı, solumda Doğu Anadolu’nun karlı ve çorak tepeleri. Arada gerçekten görünmeyen bir çizgi vardı sanki bir adımda geçebildiğim.

Sırada adını çok duyduğum Arsiyan Yaylası var. Fakat yol üstünde o kadar güzel manzaralar var ki bir türlü varamıyoruz gideceğimiz yere. Pınarlı köyüne varmadan bir koyun sürüsü gören arkadaşlar hemen aracı durdurdu, fotoğraf makinelerini kaparak koyunlara doğru koşturmaya başladılar. Bekir Abi ile Erhan çok mutluydu, ta ki çoban köpeğinin gelip resmen “bir sorun mu var dostum?” şeklinde bakış atmasına kadar. Ben aracın yanında beklerken yokuştan yukarı koşarak çıkan iki kişi gördüm. Hiç böyle hızlı koşan birilerini görmemiştim doğrusu…

İnekler, koyunlar derken yol üstünde Balık Gölü’ne uğradık. Gerçekten yeşile çalan harika bir turkuaza sahip minik bir gölcük. Etrafı bakir kalmış, birkaç piknik masasından ibaret aksesuarlara sahip harika manzarası olan bir yer. Hele de o turkuaz, arkadaki karlı dağlar ve masmavi gökyüzü ile birleşince harika kareler elde ettik. Fotoğraf çekimleri uzayınca ben de kenardaki piknik masalarında keyifle kitabımı okudum biraz.

Balık Gölü sonrası maalesef Arsiyan Yaylası yolu da kapalı olduğu için ulaşmamıza 8-10 kilometre kala boynumuz bükük geri dönmek zorunda kaldık. Ama dönüş yolunda gördüğümüz yabani atlar ve bize verdikleri harika pozlar sayesinde yüzümüz güldü biraz.

 

Şavşat Karagöl

Artvin’in en turistik yeri olma özelliğine sahip Karagöl beni hayal kırıklığına uğrattı açıkçası. Sabahtan beri gittiğimiz yerlerin güzelliğinden şımarıp mı beğenmedim bilemiyorum ama bana doğallığını koruyamamış gibi geldi. Göl etrafına araç girişi serbest, kamp kuranlar için bir avantaj olsa da o güzelim gölün etrafına yakışmıyor insan yapımı araçlar. Fotoğraftan çok anlamam ama piknik masalarının üstüne koydukları çeşit çeşit kırmızı renkteki brandaların görüntüsü gerçekten kötü. Her mesire yerinde olduğu gibi burada da çay kahve içmek için bir tesis yapılmış. Fakat bu tesis tamamen betonarme ve yapı itibariyle çok eğreti duruyor. Sonbaharda harika fotoğraf karelerinin yakalandığına eminim fakat ben daha doğaya saygılı bir görünüm bekledim sanırım. Neyse biraz sandalla dolanıp geyik muhabbeti yaptıktan sonra hava kararmadan Cevizli köyüne doğru yola koyulduk.

Tibet Kilisesi

Cevizli köyünde bulunan Tibet Kilisesi’nin öyküsü çok hüzünlü bence. 900’lü yıllarda yapılmış olan bu kilise 1000 yıl kadar ayakta kalıyor. 1885 yılında yıldırım düşmesi nedeniyle hasar gören Kilise’nin 1953’te kubbesi yıkılmış ve harabeye dönmüş. Sonrasında ise dönemin kaymakamının dinamit ile kalan yapıyı yerle bir ettiği söyleniyor. Kalan bir iki duvarıyla “yıkılmadım, ayaktayım” görüntüsü veren Kilise’ye köylü sahip çıkmış. Hemen Kilise yanındaki köy kahvesinde kendisi Şavşatlı olan profesyonel fotoğrafçı Murat Günküt ile sohbet ediyoruz. Kendisi de buraya fotoğraf çekmeye gelmiş. Güzel bir tesadüf eseri daha önce telefon ile bilgi aldığım Murat Bey’le tanışma fırsatımız da oluyor. Kısa bir sohbet sonrası hem akşam konaklama konusunda hem de ertesi gün gidebileceğimiz yerler konusunda değerli bilgiler alarak ayrılıyoruz. Akşam Şavşat merkezde yemek sonrası otelimize yerleşiyoruz.