Sosyal medya yine bir doktor arkadaşımıza yapılan vahşice saldırı ile yıkılıyor. Konuştuğum herkes “artık bu son” diyor, peki ne zaman son olacak?
Ben burada doktor olmanın ne kadar zor olduğundan falan bahsetmeyeceğim. Zorlukla okumuş olmak, en kutsal işi yapmak falan filan kimsenin umurunda değil. Hadise şu: BİZ KİMSENİN UMRUMDA DEĞİLİZ.
Son saldırı sonrasında biraz araştırdım, sadece birazcık. Türk Tabip Odası’nın açıklamalarına göre 2009 – 2010 yılları arasında 65 doktor darp edildi, 1 doktor hayatını kaybetti. 2011 yılının sadece son 4 ayında 40’tan fazla sağlık çalışanı darp edildi. Peki, ne yaptık? Ayıpladık, kınadık falan filan. Yapılanları hasta psikolojisine verdik, malum doktor olarak onu anlamak ya bizim görevimiz, unuttuk, affettik. Sonra ne oldu 2012 nisan ayında yüreğimiz dağlandı. Daha 4 ay önce göğüs cerrahı olmuş olan Dr. Ersin Arslan bıçaklanarak öldürüldü. Hepimiz sokaklara döküldük, grev yaptık. Poliklinikler kapatıldı, polikinikte çalışmayan doktorlar hakkında tutanaklar tutuldu, cezalandırıldılar hatta. Sesimizi duyurmaya çalıştık, bizzat kendi meslektaşlarımız tarafından engellendi. “Artık bu şiddet sona ERSİN!” diyerek bas bas bağırdık. Sonra ne oldu? HİÇ!
Sonrasında olanları buraya kısa bir özet olarak yazacağım.
Mayıs 2012: Şanlıurfa’da doktora bıçaklı saldırı. Sebep: Eşi düşük yapmış. Sonuç: Doktor ağır yaralı.
Mayıs 2012: Turgutlu’da psikiyatriste bıçakla saldırı.
Haziran 2012: Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde doktora satırla saldırı.
Kasım 2012: Adana Kozan’da diş hekimine saldırı. Sebep: Kardeşimin dişini neden çekmedin?
Aralık 2012: Bursa’da hamile 112 hekimi darp edildi. Sebep: Hastalar biraz alkollüydü canım, zaten olay öncesinde birbirlerini de dövmüşler.
Aralık 2012: Çorum’da doktora bıçakla saldırı.
Mayıs 2013: Kahramanmaraş Elbistan’da kardiyoloji uzmanına hasta yakınları tarafından saldırı. Sebep: annemle yeterince ilgilenmedi.
Ağustos 2013: Bursa Kestel’de doktora yumrukla saldırı. Sebep: “Sıranı bekle” dedi.
Ağustos 2013: Iğdır’da doktor 15 kişinin saldırısına uğradı ama sorun yok olay ufak tefek sıyrıklarla atlatıldı.
Eylül 2013: İzmir’de aşırı alkol alan bir genç gittiği hastanede, gözlem odasında sigara içmemesi için kendini uyaran doktora bıçakla saldırdı.
Kasım 2013: Adana’da aile sağlığı merkezinden çıkan doktora silahlı saldırı. Sonuç: Hayatını kaybetti.
Şubat 2014: İzmir’de özel muayenehanesinde silahla saldırı sonucu doktor bacağından vuruldu.
Şubat 2014: Ereğli’de doktor ve hemşireye saldırı. Sebep: İğne yapmamışlar.
Mart 2014: Aksaray’da doktora saldırı.
Nisan 2014: Edirne’de tedavi gören babaları ölünce iki kız kardeş doktora saldırdı.
Haziran 2014: Tokat’ta kardiyoloji doktoruna yumrukla saldırı.
Eylül 2014: Ereğli’de doktor darp edildi.
Of, içim şişti…
Kasım 2014: Adana’da hamile olan çocuk doktoruna poliklinikte saldırı.
Kasım 2014: Giresun’da aile hekimi darp edildi.
Ocak 2015: Ağrı Doğubayazıt’ta diş hekimi abi, kardeş tarafından darp edildi.
Mart 2015: Hatay’da kadın doğum uzmanına saldırı, saçlarından tutarak sürüklediler.
Nisan 2015: Bursa Orhangazi’de doktora yumrukla saldırı.
Mayıs 2015: Samsun’da Dr. Kamil Furtun’a silahlı saldırı, doktor ağır yaralandı ve öldü.
Haziran 2015: Gaziantep’te bir doktora bıçakla saldırı girişimi (bu kez başarısız olmuş ama) gerçekleşti.
Haziran 2015: Konya’da doktor darp edildi. Sebep: Hasta olmamasına rağmen rapor isteyen hastaya rapor vermedi.
Aralık 2015: Ümraniye’de doktora silahlı saldırı, ayağından vuruldu.
Şubat 2016: Antalya Alanya’da görevli doktor üç kişinin saldırısına uğradı.
Temmuz 2016: Sakarya Hendek’te doktor hasta yakını tarafından darp edildi.
Aralık 2016: Sakarya Adapazarı’nda doktor ilkokul müdürü tarafından darp edildi. (Yani konunun okumakla da alakası yok.)
Aralık 2016: Ankara Gölbaşı’nda bir doktor arkadaşımız hasta yakınları tarafından saldırıya uğradı.
Aralık 2016: Mardin’de (şahsen kendisini tanıdığım ve harika bir hekim olan) kadın doğum uzmanı darp edildi.
Bitmek bilmiyor, değil mi?
Aralık 2016: Bitlis Tatvan’da kardiyoloji doktoru darp edildi.
Ocak 2017: Elazığ’da kalp krizi geçiren hastaya 40 dakika müdahale ettikten sonra hasta ölünce doktor hasta yakınları tarafından darp edildi. Sonuç: Doktorun burnu kırıldı.
Şubat 2017: Antalya’da işinden çıkan doktor 2 kişi tarafından demir çubuklarla darp edildi. Sebep: Belli değil, canları öyle istedi mesela.
Mart 2017: Ordu’da nöroloji uzmanı darp edildi.
Temmuz 2017: Sakarya Sapanca’da doktor darp edildi. Sebep: Çocuğun boğazına bakarken çocuk öğürmüş.
Ağustos 2017: Samsun’da muayene sırası alamadığı için muayene olmak istediği doktoru darp etti.
Kasım 2017: Manisa Alaşehir’de doktor darp edildi. Sebep: Ambulans çağırdık niye eve gelmedi?
Ocak 2018: İzmir’de aile hekimi darp edildi. Sebep: Reçete yazmamış.
Şubat 2018: İstanbul Bahçelievler’de işinden çıkan doktor üç kişinin sopalı ve bıçaklı saldırısına uğradı.
Şubat 2018: Edirne’de doktor iki kadın hasta yakını tarafından darp edildi.
Şubat 2018: Zonguldak’ta aile sağlığı merkezinde görevli doktor darp edildi, ormanlık alanda yaralı halde bulundu, yoğun bakıma kaldırıldı.
Mart 2018: İstanbul’da tıp bayramında üroloji doktoru darp edildi. Sebep: Para.
Haziran 2018: Samsun’da bir özel hastanede bar kavgası sonrası hastaneye gelen hastalar tarafından doktor darp edildi.
Haziran 2018: Sakarya Pamukova’da görevli doktor hasta yakınları tarafından darp edildi. Sebep: Hastanın başka bir hastaneye sevk edilmesini istediler.
Bunların hiçbirisinin geçerli bir sebebi olamaz arkadaşlar ama sonuçlar çok ciddi.
Bu listeyi internette sadece 15 – 20 dakika araştırarak hazırladım. Daha niceleri var. Ayrıca bunlar sadece medyaya yansımış olanlar. Hepimiz her gün, emin olun istisnasız her gün en az bir kez sözel saldırıya maruz kalıyoruz.
Şimdiye kadar, sözel olarak beni rahatsız ettin, baktın bir şey olmuyor, hafif hafif tokatlamaya başladın. E yine tepki vermiyoruz, “hasta yakını psikolojisi” falan diyoruz, tartaklamaya başladın. Baktın bizim sustuğumuz gibi başımızdakiler de susuyor, basbayağı yumruk, tekme, tokat daldın. Biraz canımız yanmaya başladı, arada toplandık falan, kınadık işte. “Olmaz bak, çok ayıp ama” dedik. Ayıptı da, ayıbın bir cezası yoktu, yaptırım olmayınca kendine hak gördün. Dövmekten sıkıldın, bıçakla geldin. Bıçak yetmedi, jiletle, satırla geldin. Doğramaya, şişlemeye başladın. Evde karına tokat atsan toplum tarafından kınanırsın, ayıplanırsın ama hastaneye gelip doktor dövünce mahallede kahraman oldun. “Helal olsun be sana koçum, zaten o doktor da hak etmişti” dediniz aranızda belki ve yaydığınız terörü normalleştirdiniz. Biz ne yaptık, yine durduk. Sıkıldın artık bu bıçak işlerinden, bir de bıçaklayarak öldürmek de zor tabii, sen öldürene kadar birileri gelip aldı bizi senin elinden. Silahla geldin, kafamıza sıkmaya, bizi teker teker öldürmeye başladın. Peki, şimdi ne yapıyoruz? Ben söyleyeyim 4 – 5 gün konuşuruz, gündemde oluruz. Aranızdan da bazıları acır bize belki, “ah yazık” falan dersiniz. Sonra da hadise kapanır gider. Artık siz de topla, tüfekle vahşetinize devam edersiniz.
Sağlık çalışanlarına yapılan saldırı artık kişisel olmaktan çıkmıştır arkadaşlar. Son olarak Şanlıurfa’da doktor arkadaşımıza kaldırım taşı ile saldırıldıktan sonra saldırganın eşinin video görüntüleri çoğumuz tarafından izlenilmiştir herhalde. Ben de defalarca izledim. Doktor olup hayatımda 45 derece ateş görmediğime mi yanayım, sözde hasta olan çocuğun videodan bile sapasağlam göründüğüne mi sinirleneyim, endişe ettiği çocuğunu ablasının kucağına verip bir kez bile çocuğunun suratına bakmamasına mı üzüleyim, cümle kurma çabasındayken kameralara attığı kaçamak bakışlara mı güleyim bilemedim. Bu videoda beni asıl endişelendiren sadece 10 saniye süren bir konuşma oldu. Kucağında kardeşini taşımaya çalışan çocuk en fazla 10 – 12 yaşlarında görünüyor. Artık bu çocuğun yanında ne konuşuluyorsa ve ne yapılıyorsa çocuk doktora karşı nefret dolu. O kadar kameranın önünde, o kadar özgüvenle, cılız sesiyle ama gücü yettiği kadar bağırarak nefretini kustu. Bu ancak öğrenilmiş davranış olabilir. Çekirdekten yetişiyorlar anlayacağınız.
Sözün bittiği yer bence burası. Hepimize tekrar geçmiş olsun arkadaşlar…
Allah sonumuzu hayır etsin zira işimiz oraya kaldı…
Dr. Gökçe Yılmaz 
Bir Cevap Yazın